Gdy słyszymy „wypalenie emocjonalne”, zwykle myślimy o pracownikach korporacji lub przepracowanych rodzicach. Tymczasem coraz więcej psychologów alarmuje: dzieci i nastolatki także doświadczają objawów wypalenia, wynikającego z presji, przebodźcowania i przeciążenia emocjonalnego.
Czym jest wypalenie emocjonalne u dzieci i nastolatków?
To stan przewlekłego zmęczenia psychicznego, utraty energii i motywacji, który pojawia się, gdy dziecko przez dłuższy czas żyje w napięciu, presji lub przeciążeniu emocjonalnym, bez odpowiedniego wsparcia. Bardzo często z powodu zbyt dużego natłoku obowiązków, zajęć pozalekcyjnych i trudnych relacji rówieśniczych. To nie jest chwilowe zniechęcenie – to sygnał alarmowy, że psychika dziecka potrzebuje odpoczynku i troski.
5 sygnałów wypalenia emocjonalnego u dzieci i młodzieży
- Spadek zaangażowania w naukę i życie codzienne – Dziecko, które kiedyś było aktywne i ciekawe świata, nagle traci zapał, nie chce chodzić do szkoły, przestaje odrabiać lekcje i unika obowiązków.
- Przewlekłe zmęczenie – także psychiczne – Mimo odpowiedniej ilości snu, dziecko jest ciągle zmęczone, apatyczne, mówi, że „nie ma siły” lub „mu się nie chce”.
- Nadwrażliwość emocjonalna – Wybuchy płaczu, irytacja, drażliwość – pojawiają się nawet w drobnych, codziennych sytuacjach.
- Zaburzenia snu lub apetytu – Trudności z zasypianiem, częste wybudzanie się, brak apetytu lub objadanie się – ciało zaczyna „reagować” na przeciążenie psychiczne.
- Zamknięcie się w sobie – Wycofanie z kontaktów z rówieśnikami, niechęć do rozmów, spędzanie całych dni w pokoju, przy ekranie – może oznaczać próbę ucieczki od napięcia.
Skąd bierze się wypalenie u dzieci i młodzieży?
- Presja edukacyjna i oczekiwania otoczenia
- Przebodźcowanie mediami społecznościowymi i informacją
- Brak przestrzeni na odpoczynek i „nicnierobienie”
- Problemy w domu – napięcia, brak czasu, rozwody, nieobecność emocjonalna dorosłych
Co mogą zrobić rodzice lub opiekunowie?
- Zacznij od rozmowy – spokojnej, bez presji i ocen. Zapytaj: „Jak się czujesz ostatnio?”, „Czego Ci potrzeba?”
- Zadbaj o codzienny balans – między obowiązkami a odpoczynkiem.
- Ogranicz nadmiar bodźców – w miarę możliwości wprowadź więcej czasu offline.
- Zaoferuj wsparcie, ale nie narzucaj się – daj dziecku przestrzeń, ale pokaż, że jesteś obecny i gotowy pomóc.
- Rozważ konsultację z psychologiem – lepiej zareagować zawczasu, niż czekać na pogorszenie się stanu psychicznego dziecka..
Umów się na konsultację – wspólnie sprawdzimy, czego potrzebuje Twoje dziecko i jak możemy mu pomóc: +48692-803-888 lub centrum@zmianywzyciu.pl